Normallik

Yalnızlığa bağımlılık bizimkisi. Ruhen ve fizik-en yalnızlık…Mutlak yalnızlık vesaire vesaire. Kimi insanlar sigaraya,alkole bağımlı oluyor. Ancak yeni gelenler, bizler yalnızlığa bağımlıyız.Günün her dakikası ve Allah’ın her günü yalnızlıklarımızdan söz ediyoruz ancak insanlar bize ulaşmaya çalıştığında onları uzaklaştırıyoruz.Mesela ben, kulaklıklarla tıkıyorum kulaklarımı. Çünkü içten içe birinin benimle konuşmaması durumundan yalnızlığımdan korkuyorum.Ama onsuz da yapamıyorum. Alışkanlık çünkü, bir tür bağımlılık.Açılmaktan çekiniyorum ve biliyorum bu konuda yalnız değilim.İlk de değilim. Deliliğimde de ilk değilim bununda farkındayım. Hep varmış deli yazarlar, şairler, ressamlar falan filan. Çok zorlamıyor beni artık pürüz insan olmak.Zaten kimsenin baktığı gördüğü de yok.Eskiden çok üzülürdüm “Ben niye normal değilim?” diye düşünürken. Sonra kimse umursamayınca ben de bıraktım düşünmeyi.Hem düşünen insan sevmiyor yetkili mecralar. Kolunu kanadını kırıyorlar,cesaretini yok ediyorlar. Yani eğer kafanı dışarı açarsan… Hemen susturuyorlar seni. Hem de büyük bir zevkle yapıyorlar bunu. Hele bir de yaşın küçükse… Oy, darlandım ! Neyse büyüdüm,büyüdüm. O kadar ki annemin boyunu geçtim.

Azıcık delirdim galiba. Yoksa neden bu kadar açık yazar insan? Okutmayacağımdan . Okutmayacaksan ne diye yazıyorun be kızım?! Cesaret edip okutursam biri görsün diye beni. Hayalet olmaktan bıktım çünkü. Gölgede kalmaktan yoruldum. Biraz anlayış, biraz tatlı söz, en olmadı sıcak bir bakış bekliyorum. Herkesten değil ama … Neyse kelimeler yetmiyor aklımdakini anlatmaya . Ya aslında yetiyor da yazacaklarımdan korktum biraz. Üşenmesem de kalkıp kahvemi yapsam ?

Sayılar çok samimiyetsizler beh

Sevmiyorum sayıları. Sevemedim bir türlü. Hep soğuk geldiler bana. Hep mesafeliler. Ne yaptıysam sanki onlara. İçinde sayı olan dersleri de sevmem.Fizik olsun, kimya olsun, tarih olsun, matematik özellikle..

“Ay o gördüğümüz şeyleri nerde kullancaaz ?” kafasında değilim. En azından bir şeyler öğrenirim, değişir belki dünyaya olan ilgim falan fişmekan diye.. Ancak olayın içine not girmesi o notlarla değerlendirilmemiz bütün hevesimi alıp götürüyor. Sadece ne kadar öğrendiğimizi ölçmek için yapmıyorlar o lanet sınavları. Hayır sınavların tek amacı bizi sınıflandırmak. Sınırlamak istiyorlar. Düşünmeyelim, hayatı görmeyelim, genç olmadan erelim istiyorlar. Uçurtma uçurmadan cinnet geçirip komşuların kafasını uçuralım istiyorlar. Bisikletten düşmeden 9. kattan düşürüyorlar bizi. Kelimelerle oynamayı öğrenmeden tüm samimiyetsizliğiyle sayıların içine atıyorlar bizi. Kemalettin Tuğcu kitaplarını elimizden bıraktığımız gibi koca bir evin faturalarını tutuşturuyorlar elimize. Ağzımıza bant çekiyorlar ki sesimiz çıkmasın. Gözümüzü bağlıyorlar, dilimizi yakıyorlar. Tenha bir sınıfta sıkıyorlar hayallerimizin kafasına. Olmaz diyorlar vuruyorlar çekinmeden. Şarkı söylüyorum, sesimi kısıyorlar. Resim çiziyorum, kalemimi kırıyorlar. Şiir okuyorum, dilimi yakıyorlar. Sanat yapmayacağım diyorum, tamam, sadece bırakın kendim gibi olayım diyorum. Olmaz diyorlar. Kişiliğim nereden çıksa kafasına vuruyorlar. Cesaret edemiyor haliyle. Kafamın içinde patlıyor her isyan,her çığlık. Yazmak istiyorum,bağırmak istiyorum. Deliliğimi doruklarına kadar yaşamak istiyorum. Okula gitmek istiyorum . Ama bana yapılan kalıplara girmek istemiyorum. “Gencim ulan!” demek istiyorum. “Daha çok gencim, kırmayın boynumu. Bırakın sesim çıksın biraz.” demek istiyorum. Boğazım düğümlendi biraz, gözlerimde yanıyor. Sesimde titredi. Ağlayasım var, gerçekleştiremeyeceğim hayallere ve sustuğum cümlelere ağlayasım var. Asla geçemeyeceğim, asla bitmeyecek sınavlar yüzünden ölesim var. Umudumu silen bu eğitim düzeni yüzünden geçen her gün bir çentik atıyor ruhuma. Daha 16 ama 80 yaşında gibiyim. Yanlış yapmak istiyorum. Arabalar geçerdi bizim sokaktan vız diye. Hiç bisikletten düşemedim. Bari bırakın, gençliğimin heyecanına yenik düşeyim. Abi ne olur bırakın ben daha çok gencim! Sesim çıksın, yazı yazayım. Okula öğrenmeye gideyim, sınav geçmeye değil. Az biraz yaşayayım be. Bırakın be peşimi! gencim ulan ben!  gencim işte . Sadece genç…