Bir Cem Karaca Şarkısı

Bu gün sen çok gençsin yavrum,

Hayat ümit, neşe dolu.

Mutlu günler vadediyor,

Sana yıllar ömür boyu .

Ne yalnızlık, ne de yalan,

Üzmesin seni.

Doğarken ağladı insan,

Bu son olsun bu son.

Hep ele geçirir beni bu şarkı . Çözer beni, ümitlendirir, güçlendirir. Çoğu zaman gülümsetir. Mutlu eder. Hiç tanımadığım, tanımaya fırsatımın olmadığı bir adamın sesi alır götürür beni. İfadesi güçlüdür Cem Karaca’nın. Tanımasa da bizi anlar derdimizi, sırtını sıvazlar belki “Olur be, bu da geçer.” der şarkılarıyla. Kaç tane insan var ki müziğinin böylesine duygu dolu olduğu.

Gerçi bakın eskinin sanatçılarına… Eskinin insanından olsa gerek. Sevdalar sevda gibi, sözler söz, adamlar adam gibiymiş. Babalarda baba gibi… Beğenilmesi zor olduğundan mı yoksa sahiciliğinden mi bilinmez müzikler yaşanmışlık, gerçeklik ve duygu kokar. Adım adım sarar sesler insanı.

Şimdi ise her türlü teknolojimiz var ama hepimiz yalnızız, mutsuzuz, doyumsuzuz. Her şey önümüze konduğundan mı? Yoksa dizilerimiz, filmlerimiz ne hissedeceğimizi söylediğinden mi? Ne oldu da terk etti sevdalarımız bizi? Her sevdamız terk etti hem de. Vatana olandan tut anaya olana kadar sevgisiz kaldık. Bencilleştik. Neden böyle oldu ki? Biz miydik yoksa yine bizi öldüren?

Bak efsane hepsi. Şimdi hiçbirine değemez ellerimiz.

Hep soğuk kaldı ellerimiz. Sabun yerine is kokuyoruz hepimiz. Kimimiz is, kimimiz iz kokuyor. Kim terkettiyse bizi öyle kokuyoruz. Hep üzülüyoruz ama üzüntülerimiz bile bencil . Peki neden? Ne yaptık ? Ne oldu da uzaklaştık masumiyetimizden. Ne geldi de başımıza kapımızı kitler hale geldik? Neden kulaklarımızı tıkadık içimize?

Peki son bir sorum var. Bir Cem Karaca şarkısı mı bana bunları düşündürten, yoksa zaten düşünüyordum da cümlelere mi döktürdü üstad?

Çok yaşa Cem Amca! Mekanın Cennet olsun . Özleniyorsun tarafımca.

Gidiciyim

Bundan sonra yaşam felsefem

Ne kadar saçma değil mi? Kesinlikle öyle. Ne desem boş Hiçbirşey hissetmiyorum ki bu daha da saçma. Demin bişey yazacaktım unuttum galiba. Aklımda birşeyler vardı. Hep böyle oluyor zatii. Geliyolla gidiyolla. Acayip uykum vardı o da kaçtı. Kaçıran ne peki? Beni bu denli huzursuz eden ne ? Yüreğimi darlayan, beynimi meşgul eden sorun ne ? Bi kere ortada bi sorun var mı ?  Boğuluyorum. Bir sebebim yokken hemide . Saçma.

Buralara ait değilim Buralardan kastımın ne olduğunu bilmiyorum ama ait değilim işte. Bu dünya da olabilir bu ülkede olabilir- bu şehirde olabilir. Eksiğim biraz. Biraz kırgınım birşeylere. Değer görmek istiyorum nedense. Ama kimse bana dokunmasında istiyorum aynı zamanda. Çelişkiler içindeyim. Çelişkilerimin içinde yapayalnızım.

Heh buldum lan niye huzursuz olduğumu! Sessizlik huzursuz etti beni. Kafamın içinde hiçbir ses kalmadı. Daha önceden hep benimle konuşan seslerim sustu az önce. Ondan lan boşluğum. Amk yine yalnız kaldım..

Özgür falan kaldığım yok . Gidiyom lan ben

Boşluğum

Kayıbım. Vakit kaybıyım. Belki değilim içimde biyerlerde çok iyi bi insanım. Çok sevgi dolu ve sevilmeye değer.  Peki kim görüyor? Kimse . Yahu bir insanı anası babası dahi sevmez mi? Sevmiyorlar işte. Belki seviyorlar ama ilgilenmiyorlar ama umrumda değil. Sevilmek istemenin nesi kötü? Biraz anlayış beklemenin falan . O zıkkımlar falan işte.
Bir öğretmen hakkında yazmak istedim. Herşeyimizi bildiğini ve bizinle ilgilendiğini sanan ama sadece hayal kırıklığı olan bi adam hakkında. Okuldaki diğer öğrenciler onu sever. Ben ondan nefret etmiyorum ama iğreniyorum.  Kimseye söylemediğim bazı şeyleri onunla paylaştım. Öğretmen ya amk . Anlar dedim, yardım eder falan etti mi? Tabikide hayır. Hepsine gitmiş biri olarak söylüyorum psikologlar,öğretmenler anneler babalar ve psikiyatristlerin hepsi gereksiz. Hepsi yalancı. Çok az insan anlıyor insanın içini. Umursamıyor kalanları zaten.  Çok da umrurumda.  Cehennemin dibine kadar yolu var herkesin. Benim kendi kafamada bir sürü arkadaşım zartım zurtum var. Çok da gerekli değil dünyanın geri kalanı. Ben bana yetiyorum . Bazen keşke biri daha olsa diyorum. Destek olsak beraber olsak. Sevgili değil bahsettiğim şey. Ama bende dahil insan oğlu bencil.  Hemde çok bencil.  Ama hiçbirine ihtiyacımız yok.

Her kalp bir büyük dünya
Ve bir kalp kırıldığında
Hayata dair ne varsa üzerinde o dünyanın başlar yok olmaya

Diyor ya kraliçe. Dünyamı düzenli olarak yıktığından insanoğlu iğreniyorum.  Hepsinden. Dokunulmaya dayanamıyorum. Benimle çok konuşulmasına da mutlak sessizliğe saygı duyuyorum ancak bir süre sonra boğazımda biriken çığlıklarla yok etmek istiyorum. Boğazımı yırtarcasına haykırmak küfür etmek istiyorum.  Şişeleri kırmak , yastıkları parçalamak her şerefsiz insanın başına bi kurşun sıkmak istiyorum.

Hiçbirşeygiller

Buraya yazacağım, açıklayacağım yada açıklayacağımı sandığım her şey aslında bunu kimsenin okumayacak olmasının verdiği bir rahatlık. Büyük ihtimalle okunmayacak yani. Neden yazıyorum o zaman ? Bi kağıda yazmak varken neden elektronik bir dünyaya açıyorum bunu? Bir şekilde fark edilmesini istiyorum galiba. emin değilim. Kafam bi ton. Dedim ya deliyim diye. Onun getirdiği bir rahatlık var biraz galiba. Bir de tanıdıkların keşfetme olasılığının olmaması. Küfür edibileceğim relax bi ortam gibi gözüktü gözüme.
Bu kadar manyak, değişik bi yaratık olmak istememiştim aslında. Ama küçükkende böyleydim ben. Ben hep acayiptim. Eskidende kimse sevmezdi beni. Ama o zaman noolur sevin beni modundaydım şimdi daha çok sevmezsseniz sevmeyin amk bende size bayılmıyorum kafasındayım. En olmadı kedili teyzelerden olucam çünkü.
Geleceğim hakkında en ufak bir fikrim yok onun yanı sıra ümidimde yok. Bir sürü hayalim inanılmaz bir isteğim var ama elimi kolumu bağlayan şartlarımda var. Neyse herşey olacağına varır. Ama şunu biliyorum ben büyük adam olmıycam . Benden çıkmaz. Yeni akım başlatan bir şair,ressam falan olamam. Ama bissürrü soruna çözüm bulacak bir bilim adamıda olamam. Ben o adamları tvden izleyen yalnız kadın olucam. Çünkü çıkar yolum yok. Çünkü sizin Tanrı beni yeşillik olsun diye yaratmış adeta. Yeteneğim yok hiçbirşeye. Yenilikçi bi insan falan değilim. Sanat yapmak isterdim küçüklüğümden bu yana. ancak şöyle bir durum var ki sanatı para olmadan yapamıycak gibiyim. Bİlmiyorum belki bu kadar ümitsiz olmak için çok erken . Belkide değil . Hiçbirşey bilmiyorum . Yinede .. öyle işte. Yazacak bişey bulamadım. Tıkandım . Hemide ilk yazından neyse ben bi ara tekrar uğrarım buralara
Başındaki reklamları sil geriye harika bir şarkı kalıyor https://www.youtube.com/watch?v=NGFSNE18Ywc